அத்தியாயம் 12 ஆவிகளைப் பற்றி: லெமூர் : இவைகள் அலைந்து திரியும் கோபமான பேய்கள். அவை இருள், அழிவு மற்றும் துரதிர்ஷ்டத்துடன் தொடர்புடையவை. அவர்கள் மிகவும் மோசமானவர்களாக இருப்பதற்கான காரணம் என்னவென்றால், அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை தானாக முடித்துக் கொண்டிருப்பார்கள். சரியாக அடக்கம் செய்யப்பட்டிருக்க மாட்டார்கள். அவர்களுக்கும் துக்கம் அனுசரிக்க குடும்பம் இருந்திருக்க மாட்டார்கள். அனு அறைக்குள் இழுத்துச் செல்லப்பட்ட சில நிமிடங்களை தொடர்ந்து, அவளின்  அலறல் சத்தம் மட்டும் இடைவிடாது கேட்டது....

அத்தியாயம் 17 நாட்கள் நகர்ந்தன... இப்பொழுது தாமரைக்கு ஒன்பதாம் மாதம் நடக்கிறது. சங்கரபாண்டியன் நாட்கள் செல்ல செல்ல மனைவியை ஓட்டிக் கொண்டே திரிந்தான். அவள் முகத்தில் சின்ன மாறுதல் வந்தால் கூட அவளை விடவும் அதிக கவலை அவனுக்குத் தான் இருந்தது. முன்பு போல அவளிடம் பேசாமல் இருப்பதில்லை அவன். தினமும் இரவில் அவள் சுடுநீரில் குளித்து விட்டு வந்ததும் அவள் வேண்டாம் என்று மறுத்தாலும் பிடிவாதமாக அவளது கால்களை...

விடிந்ததில் இருந்தே வீடு பரபரப்பாக இருந்தது. வளைகாப்பு வேலைகளை பார்க்க வேண்டி சங்கரபாண்டியன் முன் கூட்டியே மண்டபத்திற்கு சென்று விட வீட்டில் செல்லம்மா மகளை தயார் செய்து கொண்டு இருந்தார். நிறை மாதமாக தாய்மையின் பூரிப்புடன் இருந்த மகளை வாத்சல்யத்தோடு பார்த்துக் கொண்டு இருந்தார் செல்லம்மா... அன்னையிடம் மெல்ல பேச்சுக் கொடுத்தாள் தாமரை. “ஏன்மா... நான் அவரை ரொம்ப கஷ்டப்படுத்துறேனா?” ஒரு நிமிடம் மௌனமாக அவளை அளவிட்டவர் தொடர்ந்து பேசினார். “உன்னோட புருஷன், என்னையும்...

எதையோ தன்னிடம் சொல்லி விட தவிப்புடன் அவள் நிற்பது புரிய... அவள் முகத்தையே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான். ‘இப்பொழுது கூட என்னிடம் பேச மாட்டாரா?’ ‘நீ தானே கூப்பிட்ட... நீ தான் பேசணும்’ என்று வீம்புடன் அவன் மௌனமாக சற்று நேரம் நின்றான். கண்கள் கலங்க உதடு துடிக்க பரிதவிப்புடன் நிற்கும் மனைவியின் கோலம் மனதை வாட்ட, அவளை கைபிடித்து அறையில் இருந்த கட்டிலில் அமர வைத்தான் சங்கரபாண்டியன். ‘இப்போ...

அன்றைய நாளுக்குப் பிறகு அவனை அவள் பார்க்கவே இல்லை. உண்மையில் தன்னுடைய தைரியத்தை நினைத்து அவளுக்கு கர்வமாகக் கூட இருந்தது. அப்பா இல்லாத நேரத்தில் வீட்டிற்கு பெண் பார்ப்பதற்கு என்று தனியே வந்து நின்றவனை பேசியே விரட்டி விட்டாள் இல்லையா அந்த சந்தோசம் தான். வளர வளர ஓரளவிற்கு பக்குவம் வந்து இருந்தாலும் மீண்டும் அந்த வீடு இருக்கும் தெரு வழியாக செல்வதற்கு மட்டும் ஏனோ தைரியம் வரவில்லை. அதற்குக்...

தீண்டாத தீ நீயே.... சில துளிகள் “சார்..அந்தப் பொண்ணு..அதான் வானதி மேடம் உங்களுக்கு முக்கியமானவங்கன்னு தெரிஞ்சு தானே அவன் கடத்தி இருக்கான்.ஒருவேளை நீங்க தேடுறதை நிறுத்திட்டா...அவங்களுக்கு பதிலா வேற பொண்ணை கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டா இந்தப் பிரச்சினையில் இருந்து ஈஸியா வெளி வந்திடலாம்.அதுவும் இல்லாம...”சம்ஹார மூர்த்தியின் இமைக்காத பார்வையில் ஒரு நொடி தயங்கியவன் மீண்டும் பேசத் தொடங்கினான். “அந்தப் பொண்ணைத் தேடுறதுக்காக இவ்வளவு செலவு செய்யணுமா? இத்தனை விமானம்...இத்தனை ஆட்களுக்கு சம்பளம்...அது தவிர...

தீண்டாத தீ நீயே- சில துளிகள்😊 “நா...நான் என்ன செஞ்சேன்” “எதுக்கு இப்போ பயந்து போய் கார் கதவில பல்லி மாதிரி ஒட்டிக்கிட்டு வர்ற” “ட்ரெஸ் எல்லாம் சேறா இருக்கே...அதுதான்...” “பொய் சொல்லாதே...முகத்தில் பயமும் டென்ஷனும் டன் கணக்கா வழியுது” “இன்னைக்கு பங்க்ஷன்ல நான் பாடணும்...ஆனா டிரஸ் எல்லாம் இப்படி...” “ஸோ...வாட்?” என்று கேட்டவன் அழகாக ஒற்றை புருவத்தை ஏற்றி இறக்க ஒரு நிமிடம் தன்னை மறந்து பார்த்தவள் டக்கென தலையை குனிந்து கொண்டாள். “எனக்கு தெரிஞ்சு பாடுறதுக்கு...